muszka-owocowa

 Dwunastego grudnia dwa tysiące dwunastego roku narodziłam się na nowo. W wieku dwudziestu trzech lat, czterech miesięcy i tyluż samo dni. A umarłam dzień wcześniej. Nie umiera się tylko raz. Nie rodzi się tylko raz. Płatki śniegu opadają cicho na moje nagie, martwe ciało witając nowe życie. Oto sama natura kołysze mnie w swych ramionach. Otwieram oczy. Gdzieś nieopodal mnie, wokół mnie, we mnie rozbrzmiewa pieśń. Ciężka, powolna. Bicie w bębny przeszywa dźwięk, przebija wszystkie ściany cierpienia, przenika

z dnia na dzień coraz dalej coraz lepiej i coraz gorzej za każdym razem wracając na te same rozstaje dróg i wątpiąc, czy to moje, wybieram raz w prawo, raz w lewo